запярэ́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| запярэ́чанне | запярэ́чанні | |
| запярэ́чання | запярэ́чанняў | |
| запярэ́чанню | запярэ́чанням | |
| запярэ́чанне | запярэ́чанні | |
| запярэ́чаннем | запярэ́чаннямі | |
| запярэ́чанні | запярэ́чаннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)