запо́р

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. запо́р запо́ры
Р. запо́ра запо́раў
Д. запо́ру запо́рам
В. запо́р запо́ры
Т. запо́рам запо́рамі
М. запо́ры запо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)