заначава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заначу́ю заначу́ем
2-я ас. заначу́еш заначу́еце
3-я ас. заначу́е заначу́юць
Прошлы час
м. заначава́ў заначава́лі
ж. заначава́ла
н. заначава́ла
Загадны лад
2-я ас. заначу́й заначу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заначава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)