закулдыя́чыць
‘пачаць лапатаць, невыразна гаварыць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| закулдыя́чу | закулдыя́чым | |
| закулдыя́чыш | закулдыя́чыце | |
| закулдыя́чыць | закулдыя́чаць | |
| Прошлы час | ||
| закулдыя́чыў | закулдыя́чылі | |
| закулдыя́чыла | ||
| закулдыя́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| закулдыя́ч | закулдыя́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| закулдыя́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)