закулды́каць
‘пачаць невыразна гаварыць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| закулды́каю | закулды́каем | |
| закулды́каеш | закулды́каеце | |
| закулды́кае | закулды́каюць | |
| Прошлы час | ||
| закулды́каў | закулды́калі | |
| закулды́кала | ||
| закулды́кала | ||
| Загадны лад | ||
| закулды́кай | закулды́кайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| закулды́каўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)