заканатво́рчы
прыметнік, адносны
заканатво́рчы | заканатво́рчая | заканатво́рчае | заканатво́рчыя | |
заканатво́рчага | заканатво́рчай заканатво́рчае |
заканатво́рчага | заканатво́рчых | |
заканатво́рчаму | заканатво́рчай | заканатво́рчаму | заканатво́рчым | |
заканатво́рчы ( заканатво́рчага ( |
заканатво́рчую | заканатво́рчае | заканатво́рчыя ( заканатво́рчых ( |
|
заканатво́рчым | заканатво́рчай заканатво́рчаю |
заканатво́рчым | заканатво́рчымі | |
заканатво́рчым | заканатво́рчай | заканатво́рчым | заканатво́рчых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)