зае́нчыць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зае́нчу зае́нчым
2-я ас. зае́нчыш зае́нчыце
3-я ас. зае́нчыць зае́нчаць
Прошлы час
м. зае́нчыў зае́нчылі
ж. зае́нчыла
н. зае́нчыла
Дзеепрыслоўе
прош. час зае́нчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)