задо́ўжыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. задо́ўжу задо́ўжым
2-я ас. задо́ўжыш задо́ўжыце
3-я ас. задо́ўжыць задо́ўжаць
Прошлы час
м. задо́ўжыў задо́ўжылі
ж. задо́ўжыла
н. задо́ўжыла
Загадны лад
2-я ас. задо́ўжы задо́ўжыце
Дзеепрыслоўе
прош. час задо́ўжыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)