загурчэ́ць

‘пачаць гурчэць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. загурчу́ загурчы́м
2-я ас. загурчы́ш загурчыце́
3-я ас. загурчы́ць загурча́ць
Прошлы час
м. загурчэ́ў загурчэ́лі
ж. загурчэ́ла
н. загурчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. загурчы́ загурчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час загурчэ́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)