заві́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| заві́днік | заві́днікі | |
| заві́дніка | заві́днікаў | |
| заві́дніку | заві́днікам | |
| заві́дніка | заві́днікаў | |
| заві́днікам | заві́днікамі | |
| заві́дніку | заві́дніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)