заваркава́ць

‘пачаць варкаваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заварку́ю заварку́ем
2-я ас. заварку́еш заварку́еце
3-я ас. заварку́е заварку́юць
Прошлы час
м. заваркава́ў заваркава́лі
ж. заваркава́ла
н. заваркава́ла
Загадны лад
2-я ас. заварку́й заварку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заваркава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)