забурча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. забурчу́ забурчы́м
2-я ас. забурчы́ш забурчыце́
3-я ас. забурчы́ць забурча́ць
Прошлы час
м. забурча́ў забурча́лі
ж. забурча́ла
н. забурча́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час забурча́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)