забаламу́чванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| забаламу́чванне | |
| забаламу́чвання | |
| забаламу́чванню | |
| забаламу́чванне | |
| забаламу́чваннем | |
| забаламу́чванні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)