заахво́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| заахво́чанне | заахво́чанні | |
| заахво́чання | заахво́чанняў | |
| заахво́чанню | заахво́чанням | |
| заахво́чанне | заахво́чанні | |
| заахво́чаннем | заахво́чаннямі | |
| заахво́чанні | заахво́чаннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)