заарыштава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| заарыштава́нне | |
| заарыштава́ння | |
| заарыштава́нню | |
| заарыштава́нне | |
| заарыштава́ннем | |
| заарыштава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)