жгу́цікавыя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
жгу́цікавыя | |
жгу́цікавых | |
жгу́цікавым | |
жгу́цікавых | |
жгу́цікавымі | |
жгу́цікавых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)