жаўтаро́цік
‘асоба; жывая істота’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| жаўтаро́цік | жаўтаро́цікі | |
| жаўтаро́ціка | жаўтаро́цікаў | |
| жаўтаро́ціку | жаўтаро́цікам | |
| жаўтаро́ціка | жаўтаро́цікаў | |
| жаўтаро́цікам | жаўтаро́цікамі | |
| жаўтаро́ціку | жаўтаро́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)