дэісу́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэісу́сны дэісу́сная дэісу́снае дэісу́сныя
Р. дэісу́снага дэісу́снай
дэісу́снае		 дэісу́снага дэісу́сных
Д. дэісу́снаму дэісу́снай дэісу́снаму дэісу́сным
В. дэісу́сны (неадуш.)
дэісу́снага (адуш.)		 дэісу́сную дэісу́снае дэісу́сныя (неадуш.)
дэісу́сных (адуш.)
Т. дэісу́сным дэісу́снай
дэісу́снаю		 дэісу́сным дэісу́снымі
М. дэісу́сным дэісу́снай дэісу́сным дэісу́сных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)