дэсантава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| дэсантава́нне | дэсантава́нні | |
| дэсантава́ння | дэсантава́нняў | |
| дэсантава́нню | дэсантава́нням | |
| дэсантава́нне | дэсантава́нні | |
| дэсантава́ннем | дэсантава́ннямі | |
| дэсантава́нні | дэсантава́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)