дэліміта́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| дэліміта́цыя | |
| дэліміта́цыі | |
| дэліміта́цыі | |
| дэліміта́цыю | |
| дэліміта́цыяй дэліміта́цыяю |
|
| дэліміта́цыі |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)