дэкурыё́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дэкурыё́н | дэкурыё́ны | |
| дэкурыё́на | дэкурыё́наў | |
| дэкурыё́ну | дэкурыё́нам | |
| дэкурыё́на | дэкурыё́наў | |
| дэкурыё́нам | дэкурыё́намі | |
| дэкурыё́не | дэкурыё́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)