дэкліна́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэкліна́тар дэкліна́тары
Р. дэкліна́тара дэкліна́тараў
Д. дэкліна́тару дэкліна́тарам
В. дэкліна́тар дэкліна́тары
Т. дэкліна́тарам дэкліна́тарамі
М. дэкліна́тары дэкліна́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)