дэкамеві́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэкамеві́т
Р. дэкамеві́ту
Д. дэкамеві́ту
В. дэкамеві́т
Т. дэкамеві́там
М. дэкамеві́це

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)