дэблакава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
дэблакава́нне | дэблакава́нні | |
дэблакава́ння | дэблакава́нняў | |
дэблакава́нню | дэблакава́нням | |
дэблакава́нне | дэблакава́нні | |
дэблакава́ннем | дэблакава́ннямі | |
дэблакава́нні | дэблакава́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)