дыфіядо́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дыфіядо́нтны дыфіядо́нтная дыфіядо́нтнае дыфіядо́нтныя
Р. дыфіядо́нтнага дыфіядо́нтнай
дыфіядо́нтнае		 дыфіядо́нтнага дыфіядо́нтных
Д. дыфіядо́нтнаму дыфіядо́нтнай дыфіядо́нтнаму дыфіядо́нтным
В. дыфіядо́нтны (неадуш.)
дыфіядо́нтнага (адуш.)		 дыфіядо́нтную дыфіядо́нтнае дыфіядо́нтныя (неадуш.)
дыфіядо́нтных (адуш.)
Т. дыфіядо́нтным дыфіядо́нтнай
дыфіядо́нтнаю		 дыфіядо́нтным дыфіядо́нтнымі
М. дыфіядо́нтным дыфіядо́нтнай дыфіядо́нтным дыфіядо́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)