дысіміляты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дысіміляты́ўны дысіміляты́ўная дысіміляты́ўнае дысіміляты́ўныя
Р. дысіміляты́ўнага дысіміляты́ўнай
дысіміляты́ўнае		 дысіміляты́ўнага дысіміляты́ўных
Д. дысіміляты́ўнаму дысіміляты́ўнай дысіміляты́ўнаму дысіміляты́ўным
В. дысіміляты́ўны (неадуш.)
дысіміляты́ўнага (адуш.)		 дысіміляты́ўную дысіміляты́ўнае дысіміляты́ўныя (неадуш.)
дысіміляты́ўных (адуш.)
Т. дысіміляты́ўным дысіміляты́ўнай
дысіміляты́ўнаю		 дысіміляты́ўным дысіміляты́ўнымі
М. дысіміляты́ўным дысіміляты́ўнай дысіміляты́ўным дысіміляты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)