дысканцё́р
‘служачы такой установы’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дысканцё́р | дысканцё́ры | |
| дысканцё́ра | дысканцё́раў | |
| дысканцё́ру | дысканцё́рам | |
| дысканцё́ра | дысканцё́раў | |
| дысканцё́рам | дысканцё́рамі | |
| дысканцё́ру | дысканцё́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)