дыпкур’е́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыпкур’е́р дыпкур’е́ры
Р. дыпкур’е́ра дыпкур’е́раў
Д. дыпкур’е́ру дыпкур’е́рам
В. дыпкур’е́ра дыпкур’е́раў
Т. дыпкур’е́рам дыпкур’е́рамі
М. дыпкур’е́ру дыпкур’е́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)