дымі́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| дымі́на | дымі́ны | |
| дымі́ны | дымі́н | |
| дымі́не | дымі́нам | |
| дымі́ну | дымі́ны | |
| дымі́най дымі́наю |
дымі́намі | |
| дымі́не | дымі́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)