дыме́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дыме́ннік | дыме́ннікі | |
| дыме́нніка | дыме́ннікаў | |
| дыме́нніку | дыме́ннікам | |
| дыме́нніка | дыме́ннікаў | |
| дыме́ннікам | дыме́ннікамі | |
| дыме́нніку | дыме́нніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)