дымаку́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| дымаку́рка | дымаку́ркі | |
| дымаку́ркі | дымаку́рак | |
| дымаку́рцы | дымаку́ркам | |
| дымаку́рку | дымаку́ркі | |
| дымаку́ркай дымаку́ркаю |
дымаку́ркамі | |
| дымаку́рцы | дымаку́рках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)