дымаку́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дымаку́р дымаку́ры
Р. дымаку́ра дымаку́раў
Д. дымаку́ру дымаку́рам
В. дымаку́р дымаку́ры
Т. дымаку́рам дымаку́рамі
М. дымаку́ры дымаку́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)