дыз’ю́нкцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыз’ю́нкцыя дыз’ю́нкцыі
Р. дыз’ю́нкцыі дыз’ю́нкцый
Д. дыз’ю́нкцыі дыз’ю́нкцыям
В. дыз’ю́нкцыю дыз’ю́нкцыі
Т. дыз’ю́нкцыяй
дыз’ю́нкцыяю		 дыз’ю́нкцыямі
М. дыз’ю́нкцыі дыз’ю́нкцыях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)