дуэ́цік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дуэ́цік | дуэ́цікі | |
| дуэ́ціка | дуэ́цікаў | |
| дуэ́ціку | дуэ́цікам | |
| дуэ́цік | дуэ́цікі | |
| дуэ́цікам | дуэ́цікамі | |
| дуэ́ціку | дуэ́ціках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)