ду́х
‘псіхічныя здольнасці; свядомасць; унутраны настрой чалавека; дыханне; пах’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ду́х | |
| ду́ху | |
| ду́ху | |
| ду́х | |
| ду́хам | |
| ду́ху |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)