ду́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ду́рнік | ду́рнікі | |
| ду́рніка | ду́рнікаў | |
| ду́рніку | ду́рнікам | |
| ду́рніка | ду́рнікаў | |
| ду́рнікам | ду́рнікамі | |
| ду́рніку | ду́рніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)