ду́пельца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́пельца ду́пельцы
Р. ду́пельца ду́пельцаў
Д. ду́пельцу ду́пельцам
В. ду́пельца ду́пельцы
Т. ду́пельцам ду́пельцамі
М. ду́пельцы ду́пельцах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)