ду́пельца
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ду́пельца | ду́пельцы | |
ду́пельца | ду́пельцаў | |
ду́пельцу | ду́пельцам | |
ду́пельца | ду́пельцы | |
ду́пельцам | ду́пельцамі | |
ду́пельцы | ду́пельцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)