ду́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ду́па ду́пы
Р. ду́пы ду́п
Д. ду́пе ду́пам
В. ду́пу ду́пы
Т. ду́пай
ду́паю		 ду́памі
М. ду́пе ду́пах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)