ду́ндзік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ду́ндзік | ду́ндзікі | |
| ду́ндзіка | ду́ндзікаў | |
| ду́ндзіку | ду́ндзікам | |
| ду́ндзіка | ду́ндзікаў | |
| ду́ндзікам | ду́ндзікамі | |
| ду́ндзіку | ду́ндзіках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)