ду́маннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ду́маннік | ду́маннікі | |
| ду́манніка | ду́маннікаў | |
| ду́манніку | ду́маннікам | |
| ду́манніка | ду́маннікаў | |
| ду́маннікам | ду́маннікамі | |
| ду́манніку | ду́манніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)