дуду́канне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| дуду́канне | дуду́канні | |
| дуду́кання | дуду́канняў | |
| дуду́канню | дуду́канням | |
| дуду́канне | дуду́канні | |
| дуду́каннем | дуду́каннямі | |
| дуду́канні | дуду́каннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)