дрыгвя́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дрыгвя́нік | дрыгвя́нікі | |
| дрыгвя́ніку | дрыгвя́нікаў | |
| дрыгвя́ніку | дрыгвя́нікам | |
| дрыгвя́нік | дрыгвя́нікі | |
| дрыгвя́нікам | дрыгвя́нікамі | |
| дрыгвя́ніку | дрыгвя́ніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)