драбаві́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. драбаві́к драбавікі́
Р. драбавіка́ драбавіко́ў
Д. драбавіку́ драбавіка́м
В. драбаві́к драбавікі́
Т. драбавіко́м драбавіка́мі
М. драбавіку́ драбавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)