дзі́ньканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
дзі́ньканне | дзі́ньканні | |
дзі́нькання | дзі́ньканняў | |
дзі́ньканню | дзі́ньканням | |
дзі́ньканне | дзі́ньканні | |
дзі́ньканнем | дзі́ньканнямі | |
дзі́ньканні | дзі́ньканнях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)