дзіку́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| дзіку́н | дзікуны́ | |
| дзікуна́ | дзікуно́ў | |
| дзікуну́ | дзікуна́м | |
| дзікуна́ | дзікуно́ў | |
| дзікуно́м | дзікуна́мі | |
| дзікуне́ | дзікуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)