дзіва́чыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзіва́чу дзіва́чым
2-я ас. дзіва́чыш дзіва́чыце
3-я ас. дзіва́чыць дзіва́чаць
Прошлы час
м. дзіва́чыў дзіва́чылі
ж. дзіва́чыла
н. дзіва́чыла
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзіва́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)