дзядо́ўнікавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзядо́ўнікавы дзядо́ўнікавая дзядо́ўнікавае дзядо́ўнікавыя
Р. дзядо́ўнікавага дзядо́ўнікавай
дзядо́ўнікавае		 дзядо́ўнікавага дзядо́ўнікавых
Д. дзядо́ўнікаваму дзядо́ўнікавай дзядо́ўнікаваму дзядо́ўнікавым
В. дзядо́ўнікавы (неадуш.)
дзядо́ўнікавага (адуш.)		 дзядо́ўнікавую дзядо́ўнікавае дзядо́ўнікавыя (неадуш.)
дзядо́ўнікавых (адуш.)
Т. дзядо́ўнікавым дзядо́ўнікавай
дзядо́ўнікаваю		 дзядо́ўнікавым дзядо́ўнікавымі
М. дзядо́ўнікавым дзядо́ўнікавай дзядо́ўнікавым дзядо́ўнікавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)