дзя́дзінін

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзя́дзінін дзя́дзініна дзя́дзініна дзя́дзініны
Р. дзя́дзінінага дзя́дзінінай
дзя́дзінінае		 дзя́дзінінага дзя́дзініных
Д. дзя́дзінінаму дзя́дзінінай дзя́дзінінаму дзя́дзініным
В. дзя́дзінін (неадуш.)
дзя́дзінінага (адуш.)		 дзя́дзініну дзя́дзініна дзя́дзініны (неадуш.)
дзя́дзініных (адуш.)
Т. дзя́дзініным дзя́дзінінай
дзя́дзінінаю		 дзя́дзініным дзя́дзінінымі
М. дзя́дзініным дзя́дзінінай дзя́дзініным дзя́дзініных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)