дзьму́ханне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| дзьму́ханне | дзьму́ханні | |
| дзьму́хання | дзьму́ханняў | |
| дзьму́ханню | дзьму́ханням | |
| дзьму́ханне | дзьму́ханні | |
| дзьму́ханнем | дзьму́ханнямі | |
| дзьму́ханні | дзьму́ханнях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)