дзеясло́ўна-інфініты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дзеясло́ўна-інфініты́ўны дзеясло́ўна-інфініты́ўная дзеясло́ўна-інфініты́ўнае дзеясло́ўна-інфініты́ўныя
Р. дзеясло́ўна-інфініты́ўнага дзеясло́ўна-інфініты́ўнай
дзеясло́ўна-інфініты́ўнае		 дзеясло́ўна-інфініты́ўнага дзеясло́ўна-інфініты́ўных
Д. дзеясло́ўна-інфініты́ўнаму дзеясло́ўна-інфініты́ўнай дзеясло́ўна-інфініты́ўнаму дзеясло́ўна-інфініты́ўным
В. дзеясло́ўна-інфініты́ўны (неадуш.) дзеясло́ўна-інфініты́ўную дзеясло́ўна-інфініты́ўнае дзеясло́ўна-інфініты́ўныя (неадуш.)
дзеясло́ўна-інфініты́ўных (адуш.)
Т. дзеясло́ўна-інфініты́ўным дзеясло́ўна-інфініты́ўнай
дзеясло́ўна-інфініты́ўнаю		 дзеясло́ўна-інфініты́ўным дзеясло́ўна-інфініты́ўнымі
М. дзеясло́ўна-інфініты́ўным дзеясло́ўна-інфініты́ўнай дзеясло́ўна-інфініты́ўным дзеясло́ўна-інфініты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)